Folklore

Hoorenees of Hoorenaar

Een Hoorenees is iemand die in Den Hoorn is geboren. Vaak ook nog opgegroeid, maar dit is geen voorwaarde. Soms zie je de schrijfwijze Horenees, geen ernstige fout maar niet correct.

Iemand die in Den Hoorn is komen wonen, is ook een Hoorenees.
In Delft, maar ook in andere plaatsen, wordt er onderscheid gemaakt tussen mensen die er zijn geboren en zij die er zijn komen wonen (Delvenaren en Delftenaren). In Den Hoorn wordt hiertussen geen onderscheid gemaakt, omdat Den Hoorn geen zelfstandige gemeente is. Alle inwoners in het dorp zijn Hoorenezen, er is wel een klein verschil t.w. als je ergens anders gaat wonen blijf je een Hoorenees indien je in Den Hoorn bent geboren.

Iemand uit Den Hoorn een Hoorenaar noemen is enigszins beledigend, omdat een Hoornaar een insect is. In de onderhavige streek wordt Horenaar, Hoorenaar en Hoornaar namelijk hetzelfde uitgesproken. Ook de eindklank “naar” kan irritatie teweegbrengen.

Tegenwoordig zijn sommigen van mening dat mensen die in Den Hoorn zijn komen wonen Hoorenaren zijn, dit onderscheid maken is niet juist (zie hierboven) en kan kwetsend zijn met als gevolg animositeit in het dorp.

Alle inwoners in Den Hoorn zijn dus Hoorenezen en geen Hoorenaren.

Hieronder enkele zinnen uit het tweede Delflands dictee geschreven door Henk Tetteroo,neerlandicus en schrijver van boeken over de streektaal van Delfland.

Grappig om te lezen en bevestigt mijn onderbouwing.

De schrijver heeft dit dictee voorgedragen op 6 april 2008 in Den Hoorn.

Maar opeens schreeuwde-d-ie ’t uit!! Bert schrok ze eige ’t apelazerus. ‘Wat ist’r nou, jo?’

‘Ik ben gestoke,’ riep Klaas, ‘door een horenaar!’

‘Hoe ken dat nou?’ vroeg Bert. ‘Je werrek toch allenig? Ik zie geen mens!’

‘Nee jo, bibber, ik bedoelt geen Horenees! Ik hep ’t over zo’n grote weps! Die mot verdwaald weze.’